Min Àlskling Àr sÄ sÀllsamt vacker som om hon skapats av en lycklig gud Hon hÄller facklan högt i natten tills lÄgorna brÀnner hud
Min Àlsklings ögon fÄr mej att grÄta för jag kan aldrig komma dÀr innanför Hon dyker djupt ner i sin gÄta och lÀmnar mej utanför
Min Àlskling Àr mina ord och sÄnger Hon vet att jag dör om jag inte kan skriva och sjunga och dÀmpa min Änger och dikta att jag Àr man
Min Àlskling gÄr till sina vÀnner och glömmer allt som jag har sagt om vad jag vill och om vad jag kÀnner Hon bor i en annan trakt
Min Àlskling vill att jag brÀnner skeppen men frÄgar sen var bÄtarna Àr Jag stÄr dÀr och biter blod i lÀppen men min Àlskling hon Àr kÀr
Min Àlskling, din vÀnliga gud Àr en gÄta och min gud han river min blick med rasp Det blommar ho dej och barnen leker Hos mej dör allting i en hast